به نقل از «اقتصاد آنلاین»

مثانه افتاده

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۹۷۶۶۵

به گزارش اقتصادآنلاین،در زنان، دیواره جلوی واژن از مثانه حمایت می‌کند. این دیوار با افزایش سن می‌تواند ضعیف یا شل شود. استرس جسمی قابل‌توجهی مانند زایمان نیز می‌تواند به این قسمت از دیواره واژن آسیب برساند. اگر به‌اندازه کافی خراب شود، مثانه می‌تواند افتاده شود، یعنی دیگر پشتیبانی نمی‌شود و به داخل واژن فرود می‌آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این جریان ممکن است مشکلاتی مانند مشکلات ادراری، ناراحتی و بی‌اختیاری استرس را ایجاد کند (برای مثال، نشت ادرار ناشی از عطسه، سرفه و فشار).

مثانه‌های افتاده (که سیستول یا مثانه افتاده نیز نامیده می‌شوند) بر اساس میزان سقوط مثانه به داخل واژن به چهار درجه تقسیم می‌شوند:

درجه ۱ (خفیف): فقط بخش کوچکی از مثانه به داخل واژن فرومی‌رود.

درجه ۲ (متوسط): مثانه آنقدر افت می‌کند که بتواند به دهانه واژن برسد.

درجه ۳ (شدید): مثانه از طریق دهانه واژن از بدن بیرون می‌زند.

درجه ۴ (کامل): کل مثانه کاملاً بیرون از واژن بیرون‌زده است. معمولاً با اشکال دیگر افتادگی اندام لگن (افتادگی رحم، رکتوسل، انتروسل) همراه است

مثانه افتاده معمولاً با یائسگی همراه است. بدن زنان قبل از یائسگی، هورمون استروژن را ایجاد می‌کند که به قوی نگه‌داشتن ماهیچه‌های داخل و اطراف واژن کمک می‌کند. بدن زنان بعد از یائسگی به همان میزان استروژن متوقف می‌کند و در نتیجه این ماهیچه‌ها ضعیف می‌شوند.

علل افتادگی مثانه:

عوامل زیر معمولاً با ایجاد افتادگی مثانه در ارتباط هستند:

زایمان: این شایع‌ترین علت افتادگی مثانه است. روند زایمان بر بافت‌ها و ماهیچه‌های واژن که از مثانه زنان حمایت می‌کند، استرس‌زا است. یائسگی: استروژن، هورمونی که به حفظ قدرت و سلامت ماهیچه‌های واژن کمک می‌کند، پس از یائسگی تولید نمی‌شود. فشار آوردن: بلندکردن اجسام سنگین، فشار آوردن هنگام دفع، داشتن یک وضعیت طولانی‌مدت که شامل سرفه می‌شود یا یبوست طولانی‌مدت ممکن است به ماهیچه‌های کف لگن آسیب برساند. علائم افتادگی مثانه:

اولین علامتی که معمولاً زنان مبتلا به افتادگی مثانه متوجه آن می‌شوند وجود بافتی در واژن است که بسیاری از زنان آن را به‌عنوان چیزی شبیه توپ توصیف می‌کنند. علائم دیگر افتادگی مثانه شامل موارد زیر است:

ناراحتی یا درد در لگن بافت بیرون‌زده از مهبل (بافت ممکن است حساس باشد و ممکن است خونریزی کند.) مشکل در ادرار کردن احساس خالی شدن مثانه بلافاصله پس از ادرار کردن (تخلیه ناقص) بی‌اختیاری استرس (نشت ادرار در هنگام عطسه، سرفه یا فشار) عفونت‌های مکرر مثانه مقاربت دردناک (دیسپارونیا) کمردرد

برخی از زنان ممکن است علائم افتادگی مثانه خفیف (درجه 1) را تجربه نکنند یا متوجه آن نشوند.

چه موقع برای درمان افتادگی مثانه به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید:

هر زنی که متوجه علائم افتادگی مثانه شود باید به پزشک خود مراجعه کند. مثانه افتاده معمولاً با افتادگی اندام‌های دیگر داخل لگن زنان همراه است؛ بنابراین، مراقبت‌های پزشکی به‌موقع برای ارزیابی و جلوگیری از علائم و عوارض مشکل‌ساز ناشی از ضعیف شدن بافت و ماهیچه‌های واژن توصیه می‌شود.

اندام‌های افتاده نمی‌توانند خود را ترمیم کنند و بیشتر باگذشت زمان بدتر می‌شوند. چندین روش درمانی برای اصلاح افتادگی مثانه در دسترس است.

آزمایشات و بررسی‌های مربوط به افتادگی مثانه:

برای تشخیص افتادگی مثانه، معاینه دستگاه تناسلی و لگن زنان، معروف به معاینه لگنی، ضروری است. مثانه‌ای که وارد واژن شده است، تشخیص را تأیید می‌کند. در موارد کمتر آشکار، پزشک ممکن است از سیستوروترروگرام خالی برای تشخیص کمک کند. cystourethrogram تخلیه‌ای مجموعه‌ای از اشعه ایکس است که در هنگام ادرار گرفته می‌شود. این‌ها به پزشک کمک می‌کند تا شکل مثانه و علت مشکلات ادراری را تعیین کند. پزشک همچنین ممکن است از قسمت‌های مختلف شکم آزمایش یا عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام دهد تا سایر علل احتمالی ناراحتی یا مشکلات ادراری را رد کند.

پس از تشخیص، پزشک ممکن است اعصاب، ماهیچه‌ها و شدت جریان ادرار را آزمایش کند تا در مورد نوع درمان مناسب تصمیم‌گیری کند.

ممکن است آزمایشی به نام آئرودینامیک تصویری به تشخیص پزشک انجام شود. این آزمایش‌ها گاهی اوقات با عنوان "EKG مثانه" نیز شناخته می‌شوند. آئرودینامیک روابط فشار و حجم در مثانه را اندازه‌گیری می‌کند و ممکن است در تصمیم‌گیری اورولوژیست بسیار مهم باشد.

سیستوسکوپی (نگاه‌کردن به مثانه با محدوده) نیز ممکن است برای شناسایی گزینه‌های درمانی انجام شود. این آزمایش یک عمل مطب سرپایی است که گاهی اوقات روی صفحه تلویزیون انجام می‌شود تا فرد بتواند آنچه اورولوژیست می‌بیند را ببیند. سیستوسکوپی خطرات کمی دارد و برای اکثر قریب به‌اتفاق افراد قابل‌تحمل است.

درمان افتادگی مثانه:

مثانه خفیف (درجه 1) افتاده که بدون درد و ناراحتی ایجاد می‌کند، معمولاً نیازی به درمان پزشکی یا جراحی ندارد. پزشک ممکن است توصیه کند که زنانی با افتادگی مثانه درجه 1 از بلندکردن یا فشار آوردن زیاد اجتناب کنند، اگرچه شواهد کمی برای حمایت از این توصیه وجود دارد.

برای موارد جدی‌تر، پزشک عوامل مختلفی مانند سن زن، سلامت عمومی، ترجیح درمان و شدت مثانه افتاده را در نظر می‌گیرد تا مشخص شود کدام درمان مناسب است.

درمان‌های غیر جراحی برای افتادگی مثانه شامل موارد زیر است:

پساری: پساری وسیله‌ای است که در داخل واژن قرار می‌گیرد تا مثانه را در جای خود نگه دارد. پساری‌ها باید در فواصل منظم برداشته و تمیز شوند تا از عفونت جلوگیری شود. برخی از پساری‌ها طوری طراحی شده‌اند که به زن اجازه دهند خود این کار را انجام دهد.

پزشک باید انواع دیگر را برداشته و تمیز کند. کرم استروژن معمولاً همراه با پساری برای جلوگیری از عفونت و فرسایش دیواره واژن استفاده می‌شود. برخی از زنان متوجه می‌شوند که پساری‌ها ناراحت‌کننده هستند یا به‌راحتی می‌افتند.

درمان جایگزینی استروژن: بسیاری از زنان مبتلا به افتادگی مثانه ممکن است از این درمان سود ببرند. استروژن به تقویت و حفظ ماهیچه‌های واژن کمک می‌کند. مراقبت از مثانه افتاده در خانه:

در موارد خفیف تا متوسط ​​افتادگی مثانه، پزشک ممکن است اصلاح فعالیت‌هایی مانند اجتناب از بلندکردن وزنه یا فشار را توصیه کند. همچنین ممکن است پزشک تمرینات کگل را توصیه کند. این تمرینات برای سفت کردن عضلات کف لگن استفاده می‌شود. تمرینات کگل ممکن است برای درمان پرولاپس‌های خفیف تا متوسط ​​یا برای تکمیل سایر درمان‌های پرولاپس که جدی‌تر هستند استفاده شود.

دارو‌هایی برای افتادگی مثانه:

درمان جایگزینی استروژن ممکن است برای افتادگی مثانه مورداستفاده قرار گیرد تا به بدن در تقویت بافت‌های داخل و اطراف واژن کمک کند. درمان جایگزینی استروژن را همه نمی‌توانند استفاده کنند (مانند افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان).

بدن زنان بعد از یائسگی به میزان طبیعی استروژن متوقف می‌کند و در نتیجه ماهیچه‌های واژن ضعیف می‌شوند. در موارد خفیف افتادگی مثانه، استروژن ممکن است در جهت معکوس کردن علائم افتادگی مثانه، مانند ضعف واژن و بی‌اختیاری، تجویز شود. برای درجات شدیدتر افتادگی، درمان جایگزینی استروژن ممکن است همراه با سایر انواع درمان استفاده شود.

استروژن را می‌توان به صورت خوراکی به‌عنوان قرص یا موضعی به‌عنوان وصله یا کرم تجویز کرد. این کرم جذب سیستمیک بسیار کمی دارد و در محلی که استفاده می‌شود تأثیر قوی دارد. مصرف موضعی خطر کمتری نسبت به دارو‌های خوراکی دارد. استفاده از استروژن‌ها در واژن قدامی و ناحیه مجاری ادرار ممکن است در تسکین علائم ادراری مانند فوریت و دفعات، حتی در صورت افتادگی مثانه بسیار مفید باشد.

جراحی افتادگی مثانه:

مثانه‌های شدید افتاده که با پساری قابل‌کنترل نیستند معمولاً برای اصلاح آن‌ها نیاز به جراحی دارند. جراحی افتادگی مثانه معمولاً از طریق واژن انجام می‌شود و هدف این است که مثانه را در موقعیت صحیح خود ثابت نگه دارد. مثانه با برشی در دیواره واژن ترمیم می‌شود. ناحیه افتاده بسته شده و دیوار محکم شده است.

بسته به روش عمل، جراحی می‌تواند در حالی انجام شود که زن تحت بیهوشی عمومی، منطقه‌ای یا موضعی است. برای جراحی‌های کوچک‌تر، بسیاری از زنان همان روز جراحی به خانه می‌روند. از مواد مختلفی برای تقویت ضعف لگن در ارتباط با افتادگی مثانه استفاده شده است. بااین‌حال، استفاده از مش ممکن است در برخی شرایط مناسب باشد.

جراح باید به طور مفصل خطرات، مزایا و عوارض احتمالی این مواد را توضیح دهد و قبل از انجام عمل جراحی باید در مورد خود عمل توضیح دهد. پس از جراحی، اکثر زنان می‌توانند انتظار داشته باشند که بعد از شش هفته به سطح طبیعی فعالیت خود بازگردند. بااین‌حال، جراحان ممکن است کاهش یا حذف فعالیت‌هایی را که باعث ایجاد فشار می‌شوند تا شش ماه توصیه کنند.

سایر درمان‌های افتادگی مثانه:

فیزیوتراپی مانند تحریک الکتریکی و بیوفیدبک ممکن است برای افتادگی مثانه مورداستفاده قرار گیرد تا به تقویت ماهیچه‌های لگن کمک کند.

تحریک الکتریکی: پزشک می‌تواند پروب را روی ماهیچه‌های هدف داخل واژن یا کف لگن اعمال کند. کاوشگر به دستگاهی متصل است که جریان‌های الکتریکی کوچکی را که ماهیچه‌ها را منقبض می‌کند اندازه‌گیری و ارائه می‌دهد.

این انقباضات به تقویت عضلات کمک می‌کند. یک نوع تحریک الکتریکی کمتر مزاحم در دسترس است که به طور مغناطیسی عصب پودندال را از خارج بدن تحریک می‌کند. این کار عضلات کف لگن را فعال می‌کند و ممکن است به درمان بی‌اختیاری کمک کند.

بیوفیدبک: یک سنسور برای نظارت بر فعالیت ماهیچه‌ها در واژن و کف لگن استفاده می‌شود. پزشک می‌تواند تمریناتی را توصیه کند که می‌تواند این ماهیچه‌ها را تقویت کند. این تمرینات ممکن است به تقویت ماهیچه‌ها کمک کند تا برخی علائم مربوط به افتادگی مثانه را معکوس یا تسکین دهند.

این سنسور می‌تواند انقباضات عضلانی را در حین تمرینات کنترل کند و پزشک ممکن است بتواند تعیین کند که آیا عضلات موردنظر از تمرینات سود خواهند برد یا خیر.

پیگیری مثانه افتاده:

زنی که تحت درمان است باید برای ارزیابی پیشرفت، ویزیت‌های بعدی را با پزشک خود برنامه‌ریزی کند. پساری‌ها باید در فواصل منظم برداشته و تمیز شوند تا از عوارض جلوگیری شود.

پیشگیری از افتادگی مثانه:

برای جلوگیری از افتادگی مثانه، رژیم غذایی با فیبر بالا و مصرف روزانه مایعات فراوان می‌تواند خطر ابتلا به یبوست را در فرد کاهش دهد. در صورت امکان باید از فشار در حرکات روده اجتناب شود. زنان مبتلا به یبوست طولانی‌مدت باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند تا احتمال ابتلا به مثانه افتاده کاهش یابد.

 بلندکردن سنگین با افتادگی مثانه همراه است و در صورت امکان باید از آن اجتناب کرد. چاقی یک عامل خطر برای ایجاد مثانه افتاده است. کنترل وزن ممکن است به جلوگیری از پیشرفت این بیماری کمک کند.

نتیجه مثانه افتاده:

افتادگی مثانه به‌ندرت یک وضعیت تهدید‌کننده زندگی است. اکثر موارد خفیف را می‌توان بدون جراحی درمان کرد و اکثر افتادگی مثانه‌ها را می‌توان با جراحی به طور کامل اصلاح کرد.

پربیننده ترین ۱۶ فایده شگفت انگیز رسیدگی به پوست صورت چرا آسترازنکا کمیاب شده است؟ آخرین آمار کرونا در ایران (۱۴۰۰/۶/۳۱) شرط جریمه نشدن در ساعات منع تردد شبانه در ایام واکسیناسیون این افراد نباید واکسن کرونا بزنند!

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: مثانه افتادگی مثانه استفاده می شود پزشک ممکن بی اختیاری داخل واژن ماهیچه ها واژن کمک کف لگن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۹۷۶۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک موضوع مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند

به گزارش خبرآنلاین، تقریبا ۲۰ درصد از جمعیت ایران دچار یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک هستند و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که این آمار در آینده افزایش بیشتری خواهد داشت.

آمار ابتلا به بیماری های آلرژیک در جهان به سرعت در حال افزایش است و متخصصان معتقدند به دلیل صنعتی شدن دنیای مدرن، تغییر الگوی زندگی‌ها، مدل ساختمان‌سازی‌ها، آلودگی هوا و تغذیه این آمار همچنان رو به افرایش خواهد ماند.

در ایران تقریبا ۲۰ درصد از جمعیت دچار یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک هستند. آماری که در سال‌های اخیر افزایش بیشتری یافته است. به طوری که از هر ۲ ایرانی، تقریبا ۱ نفر به یکی از بیماری‌های آلرژیک مبتلا است.

درباره آلرژی چند تصور اشتباه بین خیلی از مردم وجود دارد؛ این که این بیماری تنها مختص دوره کودکی است و فرد در بزرگسالی به آن مبتلا نخواهد شد، این که آلرژی بیماری نیست و فقط نوعی حساسیت ساده است، این که پرهیز غذایی شدید می‌تواند به کنترل آلرژی کمک کند و این که آلرژی هرگز درمان نخواهد شد.

یک نکته‌ مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند

خیلی از افراد به دلیل داشتن شناخت اندک از آلرژی نمی‌دانند که این عارضه، واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن است و زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، ماده‌ای را که معمولاً برای بدن بی‌ضرر است (مثل گرده گیاهان)، به اشتباه به عنوان ماده‌ای خطرناک و مضر شناسایی می‌کند و برای دفاع از بدن علیه آن ماده وارد عمل می‌شود. و به این ترتیب، بیماری آلرژی بروز می‌کند و فرد را درگیر می‌کند.

دکتر محمدحسن بمانیان، فوق تخصص آلرژی و آسم و دبیر انجمن آسم و آلرژی ایران به همشهری آنلاین می‌گوید: آلرژی، یک مکانیزم طبیعیِ سیستم ایمنی در برابر عوامل محیطی است. البته برخلاف تصور عمومی درباره این که آلرژی هیچ درمانی ندارد، آلرژی درمان قطعی دارد. به طوری که دیگر نیاز نیست بیمار دارو مصرف کند. البته نه همه آلرژی‌ها. مثلا کسانی که به نیش زنبور آلرژی دارند، بیماری‌شان قابل درمان است. به شرط آن که فرد خوددرمانی نکند.

به گفته این فوق تخصص آلرژی، آلرژی، یک بیماری مزمن است که طی یک دوره و بازه زمانی و با داروها و روش‌هایی که پزشک به بیمار ارائه می‌دهد، کنترل می‌شود.

این ایمونولوژیست درباره چگونگی تشخیص آلرژی از عفونت‌های ویروسی هم توضیح می‌دهد: موردی که آلرژی را از عفونت‌های ویروسی متمایز می‌کند، این است که در آلرژی‌ها خارش، یک علامت غالب است؛ خارش چشم، گلو و گوش.

تبعات خطرناک بی‌توجهی به آلرژی

بمانیان در پاسخ به این سؤال که آیا افرادی که برای کنترل آلرژی اقدام به خوددرمانی با مصرف آنتی‌هیستامین و اسپری بینی و ... می‌کنند، قابل تایید است، می‌گوید: آلرژی، یک بیماری است و باید درمان شود. آلرژی‌های شدید اگر درمان نشوند، باعث ایجاد اختلالات دیگری می‌شوند؛ مثل اختلالات خواب، انواع اختلالات گوش و انواع اختلالات چشمی. مثلا فردی که آلرژی چشمی دارد، به علت خارش مدام چشم‌ها مجبور است همیشه چشم‌های خود را با فشار بخاراند. خب با این کار فشار چشم‌ها بالا می‌رود، احتمال بروز آب مروارید افزایش پیدا می‌کند، ممکن است عیوب انکساری مثل آستیگمات برای چشم ایجاد شود، حتی بعضی‌ها کارشان به نیاز به پیوند قرنیه می‌کشد.

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: در آلرژی‌های بینی مثلا ممکن است حس بویایی و چشایی فرد از دست برود و کیفیت زندگی خیلی پایین بیاید. ممکن است آلرژی در حنجره منتشر شود و صدای فرد برای همیشه تغییر کند، ممکن است به گوش میانی گسترش پیدا کند و باعث کاهش شنوایی فرد شود. حتی می‌تواند به ریه‌ها برسد و ایجاد آسم کند. همچنین مواردی از آلرژی‌های بینی را داریم که به پولیپ ختم می‌شود. پولیپ هم چون باعث انسداد بینی می‌شود و نوع تنفس، تنفس دهانی می‌شود، فرم فک در طولانی‌مدت تغییر می‌کند و اگر کودکی آلرژی داشته باشد و درمان نشود، در بزرگسالی نیاز به ارتودنسی و جراحی فک پیدا می‌کند. پس آلرژی یک حساسیت ساده نیست که از کنارش بگذریم و حتما باید درمان شود.

آلرژی، بیماریِ مخصوص کودکان نیست

دکتر سیدعلیرضا مهدویانی، فوق تخصص آلرژی هم در پاسخ به این سؤال که آیا آلرژی، بیماری مختص کودکان است، می‌گوید: علائم آلرژی در کودکان بیشتر مشاهده می‌شود تا بزرگسالان. اما این موضوع به این معنی نیست که فقط کودکان به آلرژی مبتلا می‌شوند. در هر سنی امکان ابتلا وجود دارد. حتی در بالای ۵۰ سالگی.

این فوق تخصص آلرژی در توضیح بهتر این موضوع، بیماری ‌آلرژی را تعریف می‌کند و می‌گوید: آلرژی، افزایش حساسیت نسبت به عوامل محیطی و خارجی است که به خودی خود برای بدن ضرری ندارند، اما سیستم ایمنی بدن، آنها را دشمن و بیگانه تشخیص می‌دهد و علیه آنها به دفاع برمی‌خیزد و چون سیستم ایمنی در کودکان ضعیف‌تر است و پاسخ‌دهی سیستم ایمنی در دوران کودکی بیشتر صورت می‌گیرد، علائم آلرژی در آنها نسبت به بزرگسالان بیشتر مشاهده می‌شود. پس دلیل اصلی بروز بیشتر آلرژی در بچه‌ها این است.

به گفته مهدویانی، گاهی هم عوارض دارویی باعث بروز آلرژی‌ در فرد می‌شود که به آن می‌گوییم "آلرژی دارویی" و ممکن است با افزایش سن، شدت آلرژی هم بیشتر شود.

آیا پرهیز غذایی درست است؟

مهدویانی درباره پرهیزهای غذایی شدید که برخی متخصصان برای کنترل آلرژی کودکان و بزرگسالان تجویز می‌کنند، اشاره می‌کند و می‌گوید: برخی همکاران پرهیزهای غذایی شدید و طولانی‌مدت به بیمار مبتلا به آلرژی می‌دهند. به طوری که ممکن است فرد – کودک یا بزرگسال – دچار مشکلات دیگری ازجمله سوءتغذیه شود. ما نمی‌گوییم رژیم غذایی ازسوی بیماران مبتلا به آلرژی جدی گرفته نشود، ولی مواد غذایی اصلی نباید طولانی‌مدت از رژیم بیمار حذف شود.

دکتر مهدویانی می‌گوید: آلرژی انواع دارد و بعضی از انواع آن اصلا ربطی به رژیم غذایی ندارند. یعنی خیلی از افراد اصلا به غذا آلرژی ندارند و مثلا آلرژی بینی دارند که در بهار شدت می‌گیرد. درضمن همه افراد، همه آلرژی ها را با هم ندارند. تشخیص این نکته از طرف پزشک خیلی مهم است. فقط اگر افزایش حساسیت در گوارش فرد اتفاق بیفتد، می‌شود آلرژی غذایی. بقیه آلرژی‌ها ربطی به مواد خوراکی و غذا ندارند.

او تاکید می‌کند: اتفاقی که اکنون رخ می‌دهد، این است که وقتی یک بیمار مبتلا به آلرژی به متخصص مراجعه می‌کند، آنقدر توسط بعضی از همکاران پزشک تحت اجتناب‌های غذایی قرار می‌گیرد که بیمار گاهی دچار سوءتغذیه می‌شود.

این فوق تخصص آلرژی تاکید می‌کند: مثلا ما به بیمار می‌گوییم شما آلرژی غذایی نداری و او می‌پرسد "یعنی می‌توانم فست‌فود و سس و فلفل و ... بخورم؟" وقتی ما می‌گوییم آلرژی غذایی نداری، یعنی نسبت به مواد غذایی اصلی مثل شیر، گندم، تخم مرغ، برنج و ماهی حساسیت نداری. این به این معنا نیست که شما آزاد هستید که سس و مواد افزودنی و نگه‌دارنده و ... بخورید. اینها در حیطه آلرژی نیست؛ اینها مواد تحریک‌کننده است که هر فردی – نه فقط مبتلایان آلرژی - اینها را بخورد، ممکن است دچار تحریک گلو، سرفه و ... شود.

۴۷۲۳۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902012