به نقل از «پارسینه»

تغییرات واژن بعد از زایمان طبیعی و سزارین

تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۶۱۷۱۱

 در طول زایمان طبیعی، بچه از گردن رحم عبور می‌کند و از واژن خارج می‌شود. به این مسیر، کانال تولد یا زایمان هم گفته می‌شود. گذشتن نوزاد از گردن رحم و رسیدن آن به واژن، باعث کش آمدن و بزرگ شدن این ناحیه برای ایجاد سهولت در امر زایمان می‌شود و به بچه کمک می‌کند ساده‌تر به دنیا بیاید. گاهی کش آمدن واژن به اندازه‌ای نیست که بچه بتواند به راحتی متولد شود، به همین دلیل پوست بین واژن و مقعد (پرینیوم) به طور طبیعی پاره یا به وسیله پزشک کمی شکافته می‌شود تا امکان خروج سریع‌تر و ساده‌تر نوزاد فراهم شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به این کار در اصطلاح پزشکی «اپیزیوتومی» می‌گویند. بعد از تولد نوزاد، پوست شکافته شده به وسیله پزشک یا ماما بخیه خواهد شد.

گاهی چند روز تا چند ماه طول می‌کشد تا این علایم بدون مداخله پزشک کامل از بین بروند. به خانم‌هایی که زایمان طبیعی داشته اند، توصیه می‌شود برای بهبود سریع‌تر وضع واژن خود، حتما با مشورت کنند تا بهترین راه توسط پزشک جراح زنان برایشان تجویز شود.

اگر زایمانِ واژینال دارید و پرنیوم پاره نمی‌شود:
بلافاصله بعد از زایمان می‌توانید انتظار درد و ناراحتی را داشته باشید. حتی اگر پرینیومِ شما در هنگامِ ورود نوزاد سالم بماند، این ناحیه همچنان منبسط و کبود شده می‌ماند.
اکثر زنان در این وضعیت حدود سه تا پنج هفته احساس ناراحتی و ناخوشایندی در واژینال دارند. (اگرچه می‌تواند بسته به نوع افراد متفاوت باشد). زمانی که سرفه یا عطسه می‌کنید، ممکن است درد بدتر شود و حتی ممکن است متوجه شوید که برای چند روز نشستن اذیت تان می‌کند –، اما درد به مرور زمان از بین می‌رود.   اگر در حین زایمان، پرینیوم پاره نشود یا اپیزیتومی (جراحی و بریدن پرینیوم) نیاز باشد:
به علت پارگی یا انقباض (که معمولا نیاز به بخیه دارد) احساس درد و سوزش می‌کنید. بهبود زخم حدود هفت تا ده روز طول می‌کشد و ممکن است برای چند هفته آسیب پذیر باشد، بنابراین سعی کنید تا می‌توانید کارِ سنگین نکنید. اگر بخیه‌ها به راحتی بهبود پیدا کنند، باید انتظار داشته باشید که درد، طی شش هفته از بین برود. (اما دوباره می‌تواند بسته به آن کم و زیاد شود).   اگر سزارین باید انجام دهید:
اگرفشار زیادی وارد نکنید، نباید بعد از زایمان انتظاری از منبسط شدنِ واژن داشته باشید. اگر، با این حال، قبل از سزارین فشاری وارد کنید، نوزاد فشار زیادی بر پرینیوم، گردنه و تمام ناحیهِ واژن وارد می‌کند (همچنین پزشک شما متوجه می‌شود و پرینیوم را ماساژ می‌دهد تا به باز کردن مسیر کمک کند)؛ بنابراین واژنِ شما ممکن است با فشارِ شما، منبسط شود – به خصوص اگر موفق به گرفتنِ بچه از سر شوید – و ممکن است کشش و ناراحتی‌های واژن را پس از زایمان تجربه کنید. اما اگر سرِ نوزاد نتواند از طریق ورودی واژن بیرون بیاید، منبسط شدن به حداقل باید برسد.

مهم نیست که زایمان چطور پیش می‌رود، پزشک به شما توصیه می‌کند تا شش هفته پس از زایمان به رابطه جنسی ادامه ندهید – هرچند ممکن است زودتر یا دیرتر از آن اجازه آن را بگیرید. همچنین تا زمانی که قرارِ شش هفته‌ای پس از زایمان تان با پزشک تمام شود و مشخص کند که کاملا بهبود یافته اید، باید از قرار دادن تامپون (پنبه یا چیز دیگری که در مجرای بدن یا روی زخم قرار می‌دهند) خودداری کنید. انجامِ این کار قبل از بهبودیِ ناحیه واژن می‌تواند باعث عفونت شود.

در عین حال این نکات را رعایت کنید تا درد پس از زایمان را از بین ببرید.   آیا واژن شما پس از زایمان هم مثل قبل خواهد بود؟
سوالِ قاطعانه هر زنی که می‌خواهد بداند، این است که (واژنِ من پس از زایمان هم مثل قبل خواهد شد؟). گرچه این، چیزی که دقیقا می‌خواهید بشنوید نیست، اما جواب این است که: نه کاملا، اما احتمالِ زیادی هم وجود دارد، زیرا واژن فقط قابلیت ارتجاعی شدن نیست که دارد بلکه توانایی منقبض شدن هم دارد.

با این وجود یک متخصص زنان یا ماما می‌تواند با انجام یک معاینه به شما بگوید که زایمانِ واژینال داشته اید، اما شما هیچ گونه تفاوتی احساس نکنید. بسته به این که ورودی واژن چقدر منبسط شده و کشش یافته باشد، با صرف زمانِ کافی و تمرینات برای کفِ لگن، ممکن است به حالتی نزدیک به ساختار اصلی اش برگردد.

آیا همسرتان متوجه می‌شود؟ مگر اینکه یک آسیب جدی در زایمان را تجربه کرده باشید (مانند پارگی درجه سه یا چهارِ واژن بیرونی)، اگر تفاوتی وجود داشته باشد، همسرتان بیشتر از یکی تفاوت‌ها را متوجه نمی‌شود. در واقع، برخی از زوجین متوجه می‌شوند که داشتنِ یک فرزند باعث نزدیکی بیشتر آن‌ها به یکدیگر می‌شود حتی از رابطه جنسی شان لذت بیشتری می‌برند.   برای داشتنِ واژن پس از زایمان چه کار می‌توانیم انجام دهیم؟
بهترین راه که می‌توانید برای دوباره به جای خود بازگشتنِ واژن تان پس از زایمان انجام دهید، تمریناتِ ورزشی برای لگن (کِگِل) در دوران بارداری است تا بتوانید عضلات آن منطقه را سفت نگه دارید. ممکن است از ایجاد پارگی در طی زایمان نیز جلوگیری کند. همچنین این به عضلات کمک میکند تا پس از زایمان راحت‌تر سفت شوند. ماساژ پرنیل هم یک ماه قبل از زمانِ مشخص شده می‌تواند کمک کند.   مراقبت‌های جسمی و روانی بعد از زایمان سزارین
هنگامی که زایمان انجام شد، حرکاتِ کگل را در زمانی که بهتر شدید دوباره شروع کنید – این بهترین راه برای دوباره بدست آوردن واژن به شکل و اندازه‌ی قبل از زایمان است. حرکاتِ کگل، ماهیچه‌های کفِ لگن را تقویت می‌کند، به بی اختیاری ادرار پس از زایمان کمک میکند (مشکلی در برخی زنان پس از زایمان است) و رابطه جنسی را لذت بخش‌تر می‌کند. (هنگامی که پزشک تان به شما اجازه دهد).

برای به دست آوردن نتیجه‌ی بهتر، حرکات کگل را سه بار در روز، هر بار پنج دقیقه در دوران بارداری و پس از زایمان انجام دهید. اگر بیش از حد سخت به نظر می‌رسد، هر زمان که وقت آن را دارید، انجام دهید – مانند زمانی که نشسته اید و به نوزادتان شیر می‌دهید، ایمیل هایتان را چک می‌کنید و سر میز نشسته اید. این تلاش برای خودِ شما ارزش خواهد داشت.

اگر می‌خواهید این را کمی پیشرفته‌تر انجام دهید، ممکن است بخواهید دستگاه‌های ورزشی دوچرخه‌ای را امتحان کنید، دستگاه‌هایی که برای انجام حرکات کگل کمک می‌کنند، اما قبل از گرفتن و استفاده کردنِ دستگاه ها، با پزشک تان مشورت کنید.
مهم نیست که چه اقداماتی انجام می‌دهید، مطمئن باشید که واژن شما برای زایمان ساخته شده است و به مرور زمان به حالت اولیه خود باز می‌گردد.         منبع:ساعدنیوز

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پارسی خبر واژن سزارین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۶۱۷۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به این دلیل چیپس نخورید!

فرارو- در قرن گذشته درک محققان از ژنتیک دستخوش دگرگونی عمیقی شده است. ژن‌ها به عنوان حوزه‌هایی از DNA که مسئول ویژگی‌های فیزیکی ما هستند تا سال‌ها مطابق با مدل اصلی ژنتیک که توسط "گرگور مندل" زیست شناس در سال ۱۸۶۵ میلادی ارائه شد بدون تغییر قلمداد می‌شدند.

به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، ظهور رشته اپی ژنتیک یا فراژن شناسی در سال ۱۹۴۲ میلادی این تصور را درهم شکست. اپی ژنتیک به تغییراتی در بیان ژن اشاره دارد که بدون تغییر در توالی DNA رخ می‌دهد. برخی از تغییرات اپی ژنتیک جنبه‌ای از عملکرد سلول هستند مانند تغییرات مرتبط با پیری. با این وجود، عوامل محیطی نیز بر عملکرد ژن‌ها تاثیر می‌گذارند بدان معنا که رفتار افراد بر ژنتیک آنان تاثیر می‌گذارد. برای مثال، دوقلو‌های همسان از یک تخمک بارور شده رشد می‌کنند و در نتیجه ساختار ژنتیکی یکسانی دارند. با این وجود، با افزایش سن دوقلو‌ها ظاهر آنان ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض محیطی متمایز متفاوت باشد.

یکی از دوقلو‌ها ممکن است از یک رژیم غذایی متعادل سالم استفاده کند در حالی که دیگری ممکن است رژیم غذایی ناسالم داشته باشد که منجر به تفاوت در بیان ژن‌های آنان می‌شود که در چاقی نقش دارند و به اولین دوقلو کمک می‌کند درصد چربی بدن کمتری داشته باشد. افراد کنترل زیادی بر روی برخی از این عوامل مانند کیفیت هوا ندارند. با این وجود، عوامل دیگر بیش‌تر تحت کنترل فرد هستند: فعالیت بدنی، سیگار کشیدن، استرس، مصرف مواد مخدر و قرار گرفتن در معرض آلودگی مانند آلودگی ناشی از پلاستیک، آفت کش‌ها و سوزاندن سوخت‌های فسیلی از جمله اگزوز خودرو.

عامل دیگر تغذیه است که باعث ایجاد زیرشاخه اپی ژنتیک تغذیه‌ای شده است. این رشته با مفاهیمی مرتبط است مانند این جمله معروف که "شما همان چیزی هستید که می‌خورید" و "شما همان چیزی هستید که مادربزرگ تان خورده است". به طور خلاصه، اپی ژنتیک تغذیه‌ای مطالعه در این باره است که چگونه رژیم غذایی شما و رژیم غذایی والدین و پدربزرگ و مادربزرگ تان بر ژن‌های شما تاثیر می‌گذارد. از آنجایی که انتخاب‌های غذایی که امروزه فرد انجام می‌دهند بر ژنتیک فرزندان آینده اش تاثیر می‌گذارد اپی ژنتیک ممکن است انگیزه‌ای برای انتخاب‌های غذایی بهتر ایجاد کند.

تیمی تحقیقاتی متشکل از متخصصان در حوزه اپی ژنتیک از  دانشگاه‌های ویسکانسین - مدیسن  و دانشگاه داکوتای شمالی مطالعه‌ای انجام داده اند در این باره که چگونه رژیم غذایی و انتخاب سبک زندگی می‌تواند به حفظ سلامت افراد کمک کند.

داستان قحطی

ریشه‌های تحقیقات اپی ژنتیک تغذیه‌ای را می‌توان در یک فصل تلخ در تاریخ جستجو کرد: زمستان همراه با گرسنگی و قحطی هلندی در مراحل پایانی جنگ جهانی دوم. در طول اشغال هلند توسط نازی‌ها هلندی‌ها مجبور به زندگی با جیره‌های ۴۰۰ تا ۸۰۰ کیلو کالری در روز بودند که با رژیم غذایی معمولی ۲۰۰۰ کیلو کالری که به عنوان استاندارد توسط سازمان غذا و دارو استفاده می‌شد تفاوت بسیار زیادی داشت. در نتیجه حدود ۲۰۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و ۴.۵ میلیون نفر دچار سوء تغذیه شدند.

نتایج مطالعات نشان داد که قحطی باعث تغییرات اپی ژنتیکی در ژنی به نام  IGF۲ شد که با رشد و تکامل مرتبط است. این تغییرات رشد عضلانی را در فرزندان و نوه‌های زنان باردار که قحطی را تحمل کردند سرکوب کرد. برای نسل‌های بعدی این سرکوب منجر به افزایش خطر چاقی، بیماری قلبی، دیابت و وزن کم هنگام تولد شد. این یافته‌ها لحظه‌ای مهم در تحقیقات اپی ژنتیک بودند و به وضوح نشان دادند که عوامل محیطی مانند قحطی می‌تواند منجر به تغییرات اپی ژنتیکی در فرزندان شود که ممکن است پیامد‌های جدی برای سلامتی آنان داشته باشد.

نقش رژیم غذایی مادر

تا پیش از این کار پیشگامانه اکثر محققان معتقد بودند که تغییرات اپی ژنتیکی نمی‌تواند از نسلی به نسل دیگر انتقال یابد. در عوض، محققان فکر می‌کردند که تغییرات اپی ژنتیکی می‌تواند با قرار گرفتن در معرض اوایل زندگی رخ دهد مانند دوران بارداری که یک دوره بسیار آسیب پذیر رشد قلمداد می‌شود. بنابراین، تحقیقات اولیه اپی ژنتیک تغذیه‌ای بر روی دریافت رژیم غذایی در دوران بارداری متمرکز شد. یافته‌های مرتبط با پژوهش درباره زمستان گرسنگی هلندی بعدا توسط نتایج مطالعات حیوانی تایید شد که به محققان اجازه می‌دهد نحوه پرورش حیوانات را کنترل کنند که می‌تواند به کنترل متغیر‌های تاثیرگذار کمک کند.

مزیت دیگر برای محققان این است که موش‌ها و گوسفند‌های مورد استفاده در این مطالعات سریع‌تر از افراد انسانی تولید مثل می‌کنند و اجازه می‌دهند نتایج سریع تری حاصل شوند. علاوه بر این، محققان می‌توانند رژیم غذایی حیوانات را در تمام طول عمر آنان به طور کامل کنترل کنند و این موضوع اجازه می‌دهد تا جنبه‌های خاصی از رژیم غذایی دستکاری و بررسی شود. این عوامل در کنار یگدیگر به محققان اجازه می‌دهند تا تغییرات اپی ژنتیکی در حیوانات را بهتر از افراد انسانی بررسی کنند.

در یک مطالعه صورت گرفته محققان موش‌های ماده باردار را در معرض یک قارچ کُش رایج به نام وینکلوزولین قرار دادند. در پاسخ به این قرار گرفتن در معرض این قارچ کش توانایی تولید اسپرم اولین نسل متولد شده موش‌ها کاهش یافت و منجر به افزایش ناباروری در موش‌های نر شد. به طور بحرانی این اثرات مانند تاثیرات ناشی از قحطی به نسل‌های بعدی انتقال یافتند.

به همان اندازه که این آثار برای شکل دهی به اپی ژنتیک تغذیه‌ای بی نظیر هستند دیگر دوره‌های رشد نادیده گرفته شدند و نقش پدران در میراث اپی ژنتیک فرزندانشان کاملا نادیده گرفته شد. با این وجود، مطالعه‌ای تازه‌تر بر روی گوسفندان نشان داد که رژیم غذایی پدری همراه با اسید آمینه متیونین که از بدو تولد تا از شیر گرفتن را شامل می‌شود بر رشد و ویژگی‌های تولید مثلی سه نسل بعدی تاثیر می‌گذارد. متیونین یک اسید آمینه ضروری است که در متیلاسیون DNA نقش دارد و نمونه‌ای از تغییرات اپی ژنتیکی است.

انتخاب‌های سالم برای نسل‌های آینده

این مطالعات بر تاثیر ماندگار رژیم غذایی والدین بر فرزندان و نوه‌های شان تأکید می‌کنند. نتایج این مطالعات هم چنین به عنوان یک انگیزه قوی برای والدین بالقوه و والدین فعلی برای انتخاب رژیم غذایی سالم‌تر عمل می‌کنند، زیرا انتخاب‌های غذایی والدین بر رژیم غذایی فرزندان شان تاثیر می‌گذارد.

هنوز ناشناخته‌های زیادی در مورد این که رژیم غذایی چگونه بر ژن‌های ما تاثیر می‌گذارد وجود دارد. آن چه تحقیقات در مورد اپی ژنتیک تغذیه‌ای نشان می‌دهد دلیل قوی و قانع کننده‌ای برای در نظر گرفتن تغییر سبک زندگی است.

آن جه بسیاری از محققان در مورد رژیم غذایی غربی می‌دانند درباره آن چیزی است که بسیاری از امریکایی‌ها می‌خورند یک رژیم غذایی غربی سرشار از چربی‌های اشباع شده، سدیم و قند که فیبر اندکی دارد. جای تعجبی ندارد که رژیم‌های غذایی غربی با پیامد‌های منفی سلامتی مانند چاقی، دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی - عروقی و برخی سرطان‌ها مرتبط هستند.

یک نقطه خوب برای آغاز خوردن بیش‌تر مواد غذایی کامل و فرآوری نشده به ویژه میوه ها، سبزیجات و غلات کامل و کم‌تر خوردن غذا‌های فراوری شده یا مواد غذایی حاضری است که فست فود، چیپس، کوکی ها، آب نبات، پیتزا‌های منجمد شده سوپ‌های کنسرو شده و نوشیدنی‌های شیرین را شامل می‌شود. این تغییرات رژیم غذایی به دلیل فوایدی که برای سلامتی دارند به خوبی شناخته شده و در دستورالعمل‌های غذایی ۲۰۲۰ – ۲۰۵۰ برای امریکایی‌ها و توسط انجمن قلب آمریکا توضیح داده شده اند.

بسیاری از افراد پذیرش تغییر سبک زندگی را کاری دشوار می‌دانند به ویژه زمانی که غذا را نیز شامل شود. انگیزه یک عامل کلیدی برای ایجاد این تغییرات است. خوشبختانه اینجا جایی است که خانواده و دوستان می‌توانند کمک کنند. آنان تاثیر عمیقی بر تصمیم گیری‌های سبک زندگی دارند. با این وجود، در سطح اجتماعی گسترده‌تر امنیت غذایی به معنای توانایی افراد برای دسترسی و تهیه غذای سالم باید یک اولویت حیاتی برای دولت ها، تولید کنندگان و توزیع کنندگان مواد غذایی و گروه‌های غیرانتفاعی باشد. فقدان امنیت غذایی با تغییرات اپی ژنتیکی مرتبط است که با پیامد‌های منفی سلامتی مانند دیابت، چاقی و افسردگی مرتبط می‌باشد.

از طریق اصلاح نسبتا ساده سبک زندگی افراد می‌توانند به طور قابل توجه و قابل اندازه گیری‌ای بر روی ژن‌های فرزندان و نوه‌های آینده خود تاثیر بگذارند. بنابراین، وقتی یک بسته چیپس را از کنار می‌گذارید و به جای آن میوه یا سبزیجات را انتخاب می‌کنید به خاطر داشته باشید: این فقط برای شما نیست بلکه برای نسل‌های آینده نیز مناسب است.