چرا واژن بو می‌دهد؟
تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۵۱۶۱۸۴
بیشتر این بو‌ها طبیعی و معمول هستند، اما مواقعی وجود دارد که بوی اضافی می‌تواند نشان‌دهنده مشکل باشد؛ بنابراین چه مقدار بو “عادی” است؟ بعد از انجام نظرسنجی از برخی متخصص زنان، مشخص شد که بوی طبیعی واژن می‌تواند از ۳۰ سانتی‌متری تشخیص داده شود. در صورت وجود بوی تندتر یا هرگونه درد و سوزش و یا خارش ناشی از آن، باید به پزشک مراجعه شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دلایل عمده بوی واژن
واژینوز باکتریال (BV): معمولاً واژن پر از باکتری‌های سالم است، اما اگر چیزی این اکوسیستم را مختل کند، باکتری‌های ناسالمی مانند BV می‌توانند جزو آن‌ها باشند. BV معمولاً در اثر رشد بیش از حد باکتری گاردنرلا واژینالیس ایجاد می‌شود. علائم آن شامل ترشح ماده خاکستری رقیق و بوی تند ماهی است. این بو در هنگام تماس با مایع منی، تندتر می‌شود، بنابراین اغلب خانم‌ها ابتدا، بعد از رابطه جنسی متوجه این موضوع می‌شوند. BV آزاردهنده است و می‌تواند خطر ابتلا به سایر عفونتها را افزایش دهد، اما به راحتی با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.
رژیم غذایی شما: این جمله قدیمی “شما چیزی هستید که می‌خورید” در مورد بوی واژن نیز صادق است؛ همه چیز به تغذیه شما برمی‌گردد. سیر، پیاز، مارچوبه و ادویه کاری از معدود خوراکیها و ادویه‌های خوش‌بو هستند که بر بوی بدن تأثیر می‌گذارند.
دارو‌ها / مکمل ها: دارو‌هایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند بر تعادل باکتریایی واژن شما تأثیر بگذارند و منجر به تغییر بو و ترشحات شوند. آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند منجر به خشکی واژن و کاهش ترشحات واژن شوند که این نیز می‌تواند تأثیر داشته باشد. علاوه بر این، روش‌های درمانی گیاهی و اسانس‌های تازه محبوب می‌توانند منجر به تغییر در بوی واژن شوند.
عرق: تقریباً مانند زیر بغل، پوست اطراف دستگاه تناسلی شما مستعد تعریق بیش از حد است. عرق وقتی همراه با ترشح است می‌تواند بوی بد واژن را تشدید کند. این بو طبیعی است، اگرچه گاهی اوقات کمی ناخوشایند است. برای به حداقل رساندن بو، لباس‌های خود را بعد از ورزش عوض کنید و از پارچه‌های نخی و نازک استفاده کنید.
تغییرات هورمونی: میزان ترشح در دوره‌های قاعدگی متفاوت است. درمان‌های هورمونی، قرص‌های ضدبارداری و کرم‌های واژن نیز می‌توانند روی PH و بو تاثیر داشته باشند. یائسگی نیز منجر به تغییرات اساسی می‌شود، زیرا کاهش سطح استروژن می‌تواند منجر به افزایش شیوع عفونت قارچ و BV شود.
پنبه‌ای که از نوار بهداشتی ممکن است جا مانده باشد: یک نوع بو که بسیار ناخوشایند است وجود دارد، این بو برخلاف هر بویی است که در کل زندگی خود بو کرده‌اید. این بو حتی باعث می‌شود پزشک متخصص زنان و زایمان نگران شود: تامپون جا مانده. بیماران در بسیاری از مواقع این بو را اینگونه توصیف کرده‌اند: «بوی شبیه بوی چیزی که داخل واژن رفته باشد و در آنجا مرده باشد». این جمله، صادقانه است. در حالی که این بو بسیار نامطبوع است، پس از برداشتن تامپون به سرعت از بین می‌رود. به ندرت، تامپون باقی مانده می‌تواند منجر به عفونت جدی نیز شود، بنابراین مراجعه به پزشک در صورت بروز این مشکل ضروری است (علائم آن شامل ترشح قهوه‌ای و بدبو است).
دوش واژینال هرگز برای بو و دلایل دیگری مطرح نشده است. این کار فقط باکتری‌ها را تغییر داده و می‌تواند عفونت را گسترش دهد. برای تمیز کردن واژن نیازی به وارد کردن چیزی در داخل واژن ندارید: نه دوش واژینال، نه روغن‌های ضروری، نه صابون و نه لیسترین (بله، این‌ها همه مواردی هستند که بیماران برای تمیز کردن خود از آن‌ها استفاده کرده‌اند).
اگر در مورد بوی واژن خود نگران هستید و علائم دیگری ندارید، ابتدا می‌توانید میزان مصرف آب خود را افزایش داده و مصرف خوراکی‌هایی که بر بوی واژن تاثیرگذار هستند را کاهش دهید. همچنین می‌توانید یک پروبیوتیک مصرف کنید تا به تعادل طبیعی باکتری کمک کند. برای بهداشت مناسب، قسمت خارجی واژن خود را با یک صابون ملایم تمیز کنید. اگر بو با وجود این اقدامات همچنان ادامه دارد، به پزشک خود مراجعه کنید. منبع:راستینه
منبع: پارسینه
کلیدواژه: واژن بوی واژن پارسی خبر بوی واژن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۵۱۶۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ میلیون مبتلا به دیابت در ایران / آمار زخم‌های مزمن در دیابتی‌ها
آفتاب‌‌نیوز :
دکتر حسام‌الدین علامه با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.
وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.
علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند.
وی با بیان اینکه برآورد‌ها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.
وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.
منبع: خبرگزاری ایسنا
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان